اي كاش جاى قاضى، ظريف بودى اى وزير!

سلامت نیوز:در پی تجمع جمعی از پزشکان متخصص رادیولوژی و سونوگرافی مقابل وزارت بهداشت در اعتراض به سیاست های این وزارتخانه که با برخورد با معترضان همراه بود جمعی از آنها با نوشتن نامه هایی به رییس جمهور و وزیر بهداشت اعتراض خود به این برخوردها را اعلام کرده اند. همچنین رییس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی به این اتفاق اعتراض کرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از انصاف نیوز،دکتر عباس آقازاده مسرور، رییس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی در متنی با عنوان «جامعه‌ی پرشکی خشونت، قهر و اهانت را برنمی‌تابد!»، نوشته است:

روز شنبه ۲۶ / ۱۰ / ۹۴ گروه کثیری از همکاران رادیولوژیست به منظور ملاقات با مسوولین به محل وزارت بهداشت – درمان مراجعه و خواستار ورود به سالن اجتماعات و ملاقات برای طرح خواسته‌ها و مطالبات حرفه‌ای خود می‌شوند. متاسفانه با این تجمع مدنی و آرام ایشان برخورد قهرآمیزی صورت گرفته و برای نخستین بار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با پزشکان، به روش‌های قهرآمیزی توسل جسته شده و بی توجه به خواسته‌ی ایشان برای گفتگو و پرسش و پاسخ، با رویه‌ای تند و غیرقابل انتظار، با این همکاران برخورد شده است.

صرفنظر از اصالت خواسته‌های این همکاران و هر نتیجه‌ی کارشناسی که در اثر بحث و گفتگو می‌تواند حاصل شود، اینگونه عکس العمل‌ها به هیچ وجه قابل پذیرش نبوده و بی تدبیری و رویه‌ی قهر و خشونت را در برابر اجتماعات آرام و صلح آمیز جامعه‌ی پزشکی، محکوم می‌کنیم.

جامعه‌ی خدوم پزشکی پس از سالیان دراز خدمات ایثارگرانه در سخت‌ترین روزهای دفاع مقدس و خدمات صادقانه در اولین سنگرهای سلامتی و بهداشت مردم شهید پرور میهن اسلامی‌مان، با اینگونه رفتارهای اهانت‌آمیز از تصمیم خود برای ارتقای سلامتی مردم و پیگیری خواسته‌های برحق و مطالبات اصیل خویش دست برخواهد داشت. صلابت و استواری صفوف متحد پزشکان و شاغلین حرفه ی پزشکی، با این اقدامات قهرآمیز خدشه‌دار نخواهد شد.

همچنین متن نامه ی جمعی از پزشکان حاضر در تجمع به رییس جمهور و وزیر بهداشت که نسخه ای از آنها در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته است در پی می آید.

نامه به وزیر بهداشت

جناب آقاى دكتر هاشمى، وزير محترم بهداشت و درمان، سلام عليكم، روز شنبه مورخه بيست و شش ديماه هزار و سيصد و نود و چهار، نزديك به هزار نفر از متخصصين راديولوژى كشور جهت احقاق حقوق صنفى خود جلوى ساختمان وزارت بهداشت تجمع كردند كه با درايت و تدبير مثال زدنى شما مورد استقبال باتوم و فحاشى انتظامی قرار گرفتند. بيست و ششم ديماه را همزمان با سالروز فرار شاه از ايران بايد سالروز ضرب و شتم پزشكان توسط جنابعالى نيز در تاريخ ثبت كرد. عملكرد آن مقام محترم بر عليه پزشكان و خدشه دار شدن شأن و منزلت آنان همواره مورد انتقاد و رنجش همكارانتان بوده است ولى مواجهه آنان با زره پوشان باتوم به دست و بازداشت آنها را كسى شايد در خواب هم نميديد.

وزير گرامى! بر فرض كه متخصصين اين مملكت مطالباتشان برحق نبود. شرط ادب آن است كه محترمانه با آنان به گفتگو مى نشستيد نه اينكه زنان و مردان پزشك را بسپاريد به باتوم هاى بيرون از غلاف. جناب دكتر هاشمى! روزى همه ی اين وزارت ها و دفتر و دستك ها تمام خواهد شد و برخواهيد گشت ميان همين پزشكان. طورى نشود كه نتوانيد توى چشمانشان خيره شويد، نتوانيد از كنارشان عبور كنيد و سرتان را بالا بگيريد. ايكاش جاى قاضى، ظريف بودى اى وزير. آقاى وزير! ادب مرد به از دولت اوست…

نامه به رییس جمهور

رييس جمهور محترم جناب آقاي دكتر روحاني، باسلام واحترام فراوان. يادم مي آيد كه در مناظره ی انتخاباتي در يك شاهكار فرموديد: من حقوقدان هستم نه سرهنگ! و آنچنان اين جمله به دل نشست كه به نظر در تاريخ هم ماندگار شد. اما اين درد نامه را به اين خاطر نوشته می شود كه به دنبال مشكلاتي كه براي متخصيصن راديولوژي و رزيدنت هاي آنها با وزارت بهداشت پيش آمده و در طي دو ماه رايزني انجمن راديولوژي ايران و هيات بورد تخصصي با معاونان درمان وآموزش وزارت متبوع، که به دنبال صدور يك بخشنامه توسط معاونت درمان روی داد و با توجه به عدم دست يابي به نتيجه اي منطقي، پزشکان متخصص و دستیاران اين رشته تصمیم گرفتند که در برابر ساختمان وزارت بهداشت که خانه ی ماست تجمعی داشته باشند و صدای خود را مستقیما به گوش تصمیم گیرندگان برسانند. امری که گذشته از مسبوق به سابقه بودن، حق مدنی و قانونی آحاد مردم است، اما همانگونه که احتمالاً باخبر شده ايد متاسفانه پیش از حضور پزشکان، وزارت خانه و خيابان هاي اطراف آن به محاصره نيروهاي انتظامي درآمده بود. در بدو حضور شك كردیم كه چه خبر است و گارد ویژه اینجا چه می کند؟ غافل از اين كه اين گارد براي ممانعت از اعتراض مدنی پزشکان راديولوژيست و حضور آنان در صحن خانه ی خود، خیابان ها را به تسخیر در آورده بود!

آقاي رييس جمهور! در طي ٤ تا ٥ ساعتي كه با همكاران پزشك در حوالي وزارتخانه بوديم، چه توهين ها و تحقيرهایی كه ناباورانه نصيبمان نشد. بعضی فرزندان اين مرز و بوم و همکاران رزمنده، جانباز و فرزند شهید با فشار به داخل ماشين هاي ون كه از داخل قفس بندي شده بود هل داده شدند، خودروهایی كه انشاءالله گذر هيچ هموطني به داخل آن نيفتد چه برسد به نخبگان و تحصيلكردگان و پزشكان و علي الخصوص يادگاران جهاد وشهادت.
آقاي رييس جمهور! باور کنید ما نيامده بوديم از ديوار وزارتخانه بالا برويم، قصد پایین کشیدن هیچ پرچمی و پرتاب کوکتل مولوتف را هم نداشتیم و قرار نبود شیشه ای بشکنیم یا ساختمانی را تصرف کنیم و بعد پیروزمندانه عکس سلفی بگیریم! اگر هم چنین بود باز بر اساس سنت مٱلوف، توجیهی برای چنین برخوردهایی نداشت و سوگند به خداوند که حاضر نيستيم به اندازه ی ارزني به مردم و مملكتمان زیان و آسيبي برسد. اما انتظار داشتيم، وزارتخانه نشینان بهداشت، خواسته ی منطقي ما را بشنوند و حضورا پاسخ منطقی بدهند همانگونه كه در سال ٩٢ شنيدند و پيگيري كردند، اما چه سود كه نه فقط نشنيدند، بلكه همه ارزش هاي اسلامي و انساني را هم به سخره گرفتند.
آقاي رييس جمهور! اين روز سیاه در تاريخ وزارت بهداشت و براي جامعه ی پزشكي به يادگار خواهد ماند. شما حقوقدانيد، انتظار ما اين بود و هست كه زیردستانتان را نیز در این مدت به کاربرد روش های منطقی، حقوقی و شايسته در اجرای برنامه ها و تصميمات خود ترغیب و موظف کرده باشید. این کمترین انتظار ما از تمام وعده هاست که دادید!